بازیگر فیلم های سینمایی «صنوبر» و «سهراب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: من اصولاً آدم خوش بینی هستم و فکر می کنم همه ما ایرانی ها این توانمندی را داریم که در بدترین شرایط یک موقعیت را مثبت ببینیم یا آن را بدل به جریان مثبت کنیم. از این رو من با امید به آینده نگاه می کنم و فردا را روشن می بینم چرا که اگر تاریک ببینم خود و دیگران را ضعیف فرض کردم. ما شیعه هستیم و اعتقاد داریم در تاریک ترین شرایط کسی ظهور می کند و همه چیز را به نفع نور و روشنایی تغییر می دهد پس این کلیت باید در همه اجزای زندگی ما جاری باشد.

وی در همین راستا ادامه داد: اما شرایطی را که در خصوص آن صحبت می کنیم همیشه ثابت بوده چون توانمندی ما همین بوده؛ توانمندی ما تحت قیود و عملکرد نیروهای موافق و مخالف جریان های فرهنگی است و آن ها ما را به اینجا کشاندند. طرف مقابل ما هرگز ساکت نمی نشیند. طرف مقابل با حیل مختلف از طرف جشنواره های خارجی و نیروی داخلی همیشه متفکرین و اندیشه ورزان حوزه تصویر و سینما و فیلم و سرگرمی را به محلی سوق می دهد که واقعاً فقط سرگرم کننده باشند و قابلیت سرگرمی داشته باشند حتی اگر به موقعیت تاریخی خودشان آگاه باشند و خود را موظف و مسئول نسبت به انسان بودن شان بدانند.

الماسی سپس با تأکید بر اینکه ما روزگاری در سینمای کشورمان دوران درخشانی را شاهد بودیم که آن دوران را از دست دادیم تصریح کرد: به دلیل اینکه مدیران مان در حال چالش و تغییر بودند و تصمیم گیرندگان مان ثابت نبودند و نمی توانستیم روی یک برنامه ویژه تأمل کنیم امروز به اینجا رسیدیم. من فکر می کنم اگر از این تجربه استفاده بکنیم و بگوییم یک بار برای همیشه بایستی یک برنامه کلی داشته باشیم و همه کسانی که صاحب مسئولیت می شوند باید از آن برنامه اطاعت و پیروی کنند مشکلات مان کم می شود.

این سینماگر خاطرنشان کرد: ما باید مسیر کلی مان و ابزار و هدف غایی و اهداف جزئی در ایستگاه های مختلف مان روشن باشد. مدیران اجرایی ما نسبت به این اهداف توانمندی و مسئولیت شان باید سنجیده شود نه اینکه هر کسی به حسب سلیقه و رویکرد خودش یکباره همه چیز را از صفر تغییر بدهد. ما این تجربه را در اکثر مواقع داشتیم و دیدیم در عنفوان رسیدن به یک موقعیت عالی یکباره تغییراتی پیش آمده که به نفع جریان سینمای ایران و جریان تولیدات تصویری و فرهنگی ما نبوده اما در هر صورت تا اینجا آمدیم.

بازیگر فیلم های سینمایی «افسانه آه» و «دیگه چه خبر؟» افزود: ما این روزها گرفتار نوعی از سینمای باسمه ای شدیم این در حالی است که هویت ملی باید در سینمای ما جلوه گری کند. ما نباید به سینمای ابتر دلخوش باشیم. ما نباید صرفاً با دو تا شعار قانع شویم در حالی که سینما به قاعده هرگز نباید شعار بدهد.

وی متذکر شد: محتوای بسیاری از تولیدات امروز سینما درست مشابه همان سینمای قبل از انقلاب است در صورتی که سینما باید مستقیم یا غیر مستقیم مخاطب را به سمت اهدافی که در نظر داریم رهنمون کند. این عالی ترین شکل بهره برداری از سینما است و در هالیوود این اتفاق رخ داده است. آن ها در سیستم اقتصاد آزاد توانستند این را جا بیندازند.

این هنرمند پیشکسوت در خاتمه این گفتگو گفت: آنچه ما امروز به عنوان سینما پذیرفتیم یک واقعیت دروغین است. سینماگران انگار خودشان برای خودشان ممنوع کردند که راجع به فردا فکر کنند به همین علت مدام یا راجع به گذشته فکر می کنیم یا درجا می زنیم و این اتفاق اصلاً و ابداً زیبنده سینمای کشوری با غنای فرهنگی و تاریخی و هنری ما نیست.